İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, mucizevi bir şekilde (aynı zamanda Finlerin kahramanlıkları sayesinde), Finlandiya devletini ve bağımsızlığını korumayı başardı ve Kuzey ülkeleri organizasyonlarına entegre olmaya çalışarak işgal edilen ve ilhak edilen Baltık Devletlerinden uzaklaştı. Ve Litvanya, Letonya ve Estonya, Sovyet Baltıkları oldu, yani aynı hapishanedeki üç mahkum, sadece aynı hücre tarafından ve ortak düşman kavramı tarafından tetiklenen kırılgan duygularla birleştirildi.
Baltık bölgesinin kendine özgü kimlik ve benlik algısı sıklıkla vurgulanır; bu, bölgenin üç devletinde de komşu ülkelere ve kültürlere dair duyguların yer aldığı bir algıdır. Letonya ve Estonya, Lutherci ve tarihsel olarak Kuzey ülkelerine (özellikle 17. yüzyıl İsveç’ine, Riga’nın en büyük ve ekonomik olarak en güçlü şehri olduğu ve uzun bir dönem boyunca Stockholm’den çok daha önde olduğu döneme) yakın, güçlü ve açık bir Kuzey boyutuna sahiptir. Öte yandan, başarılı bir Karşı-Reform sonrası, Katolik Litvanya Polonya’ya yakın oldu. Modern Litvanyalı kültür, Vilnius’ta öncelikle olmak üzere, Letonya ve Estonya kültürlerinden çok daha fazla Doğu ve Orta Avrupa özellikleri taşır.
Bu nedenle, Estonya’nın Finlandiya ile çok şey paylaşması şaşırtıcı değildir, çünkü neredeyse aynı milli marşlara ve milli destanlara sahiptir, ve Letonya, tarihsel ve kültürel duygular açısından en azından İsveç’e (ve aynı zamanda Almanya’ya) Litvanya’ya, etno-dilsel ve etno-kültürel kız kardeşi olmasına rağmen daha yakındır. Sovyet işgali ve ilhakına direniş bağlamında, bu etno-dilsel ve etno-kültürel duygular gerçekten önemliydi. Ne olursa olsun, Baltık Devletlerinin bağımsızlıklarının yeniden kazanılmasından bu yana, Polonya’nın Litvanya’ya diğer iki Baltık Devletine göre çok daha yakın olduğu açık hale gelmiştir. Ve Litvanya, Polonya’ya etno-dilsel veya etno-kültürel özellikler nedeniyle değil, ortak modern politikalar, daha önceki ortak devlet varlığı, uluslararası ilişkilerin yönetimi ve kentsel kültür deneyimi nedeniyle yakındır.
Öte yandan, devlet yaşamının mantığı ve ortak deneyim, Finlandiya’yı İsveç’e veya bir dereceye kadar Rusya’ya daha yakın kılmalıdır. Ancak Finlandiya ve Estonya söz konusu olduğunda, sadece dilsel ve kültürel bağlar değil, aynı zamanda modernleşme, ulusal canlanma ve modern devletin yaratılması deneyimleri de önemlidir, ve bu olaylar aynı zaman diliminde gerçekleşmiştir. Bu bakış açısından, önceki devlet deneyimini hatırlayan ve tüm komşuları ile Slav ülkelerine net bir perspektife sahip olan Litvanya, Letonya’ya yakın bir ülke olarak adlandırılamaz. O halde, sadece diller ve geleneklerin benzerliğini hatırlayarak bölgede ortak siyasi faaliyetler ve geleceğin ortak yaratılması yoluyla değil, hızlı sonuçlar ummak doğru mudur?
Bağımsızlıklarının neredeyse on altı yılından sonra, Baltık Devletleri arasındaki bağların nasıl olduğunu sormamız gerekebilir. Eğer sadece kağıt üzerinde var olan bazı kurumları ve biraz ekonomik işbirliğini saymazsak, Baltık bölgesi koordineli bir politika veya ortak önceliklere sahip işbirlikçi bir birim olarak, sadece devletlerin coğrafi konsantrasyonundan daha fazlasını göstermiyor. Bu, bizi Kuzey ülkeleri gibi bölgesel siyasi oluşumlarla karşılaştırmak için yeterlidir. Bilindiği gibi Danca ve Norveççe dilleri oldukça yakındır; bu nedenle bu ülkelerden temsilciler birbirleriyle kendi dillerinde konuşabilir ve birbirlerini mükemmel bir şekilde anlayabilirler. İsveçliler için biraz daha zor ve İzlandalılar için daha da zor, ancak tüm Kuzey ülkelerindeki insanlar okulda komşu ülkelerin dilleri ile tanıştırılır, böylece onları anlayabilirler.
Kuzey ülkeleri tarafından düzenlenen konferanslara katılma şansı bulanlar; Norveçlilerin, Danimarkalıların ve İsveçlilerin (ve bazen İzlandalıların bile) kendi dillerinde konuştuklarını çok iyi bilirler. Gerçekte şu ki, bu anlatı bazen İngilizceyi ikinci devlet dili İsveççeye tercih eden Finler tarafından değiştirilir. Finno-Ugric grubuna ait olan Finler, bu tür forumları İngilizceye yönlendirir.
Sonuç Yerine
Baltık Devletleri, tarih boyunca birçok zorluğu birlikte aşmış ve zaman içinde kendi kimliklerini ve bağımsızlıklarını pekiştirmiş ülkelerdir. Bu tarihi bağlantılar, bölgenin modern dünyada nasıl konumlandığına dair derinlemesine bir anlayış sağlar. Özellikle Litvanya ve Letonya arasındaki tarihi ve kültürel bağlar, bu iki ülkenin gelecekte daha fazla işbirliği yapabileceği potansiyeli göstermektedir. Bu işbirliği, sadece ekonomik ve siyasi alanlarda değil, aynı zamanda kültür ve eğitim gibi hayati öneme sahip diğer alanlarda da gerçekleşebilir.
Bu sebeple, Türkiye’nin ve Türkiye’den buraya yatırım maksadıyla gelecek olan serbest girişimcilerin bölgedeki bu dinamiklerin farkında olması, hem bölgesel işbirlikleri kurmaları hem de karşılıklı yarar sağlayacak ekonomik fırsatları doğru değerlendirebilmeleri açısından büyük önem taşımaktadır. Bu bilgi ve anlayış, stratejik planlama ve yerel pazarlara uyum sağlama konusunda onlara avantaj sağlayacak ve sürdürülebilir yatırımların yolunu açacaktır.
